صفر تا صد طراحی تایپوگرافی و هر آنچه که درباره این تکنیک باید بدانید‎

طرح های تایپوگرافی در همه جا است. آیا تاکنون متوجه فاصله خط در لیست مواد تشکیل دهنده در پشت بسته کلوچه ها شده اید؟ یا شکل اعداد روی برچسب قیمت یا حتی شکل حروف (a.k.a چقدر ضخیم یا نازک هستند) یا روی علائم نام خیابان؟ آیا همه این ها با فتوشاپ درست می شوند یا نرم افزار خاص دیگری دارد؟ همه این ها بخشی از زندگی روزمره ما هستند.

در واقع، حروف را در همه جا میبینیم. همه این منابع، دیدگاه ها و بینش های متفاوتی را به ما ارائه می دهند و راه های بی پایان استفاده از تایپوگرافی را به ما نشان می دهند.

قبل از اینکه عمیق تر به طراحی تایپوگرافی بپردازیم، اجازه دهید نگاهی به تاریخچه تایپوگرافی بیاندازیم.

تاریخچه مختصری از تایپوگرافی

قبل از این که ماشین چاپ توسط “یوهانس گوتنبرگ” ساخته شود در قرن13 میلادی در اروپای قرون وسطاکسانی بودند که از تایپوگرافی در قالب های سفالی تک حروف برای ساختن نوشته های روی دیوار استفاده می کردند.

در اواخر قرن نوزدهم میلادی تایپوگرافی مدرن توسط فعالیت هنرمندانی نظیر باهاوس و تیش هولد مطرح شد. به طور مثال باهاوس با حروف نگاری جدید، اصول و قواعد صفحه آرایی را در هم شکست و عناصر تزئینی و ترکیب بندی متقارن را کنار گذاشت و به جای یک صفحه کلاسیک، که از قوانین خاصی پیروی می کند، باشد، از حروفی استفاده کرد که ساخته ذهن خودش بودکه خط های زمینه سیاه و قرمز برای بیشتر دیده شدن در صفحه استفاده کرد تا بیننده را جذب کار خودش کند. در ابتدا استفاده این حروف را غیر معمول می دانستند اما با گذشت زمان این روش به اصولی قابل تحسین شناخته شد.

اصطلاحات طراحی تایپو گرافی که باید بدانید

Style (سبک)

حروف، در شکل ها و سبک های مختلف زیادی وجود دارند. دسته بندی آن ها می تواند چالش برانگیز باشد زیرا عوامل زیادی باید در نظر گرفته شود: ظاهر آن ها، الهام بخشیدن به آن ها، دوره و زمانی که در آن ها ظاهر شده و کاربرد آن ها. به خاطر سادگی، ما اغلب به سه دسته سبک اصلی، اشاره می کنیم و سپس آن ها را به دسته های کوچک تر تقسیم می کنیم.

Serif

اولین حرف سریال با الهام از خطاطی سنتی ساخته می شوند و به سبک اومانیستی یا قدیمی گفته می شوند. این سبک با اشکال صاف و گرد و تغییرات جزئی وزن مشخص می شود. به زبان ساده تر، در قسمت‌های پایانی نقوش هر حرف یک کشیدگی کوچک قلم وجود دارد. 

در اواسط قرن 18th نوع جدیدی از سریف ها پدیدار شد که ما اکنون آن را Transition می نامیم. این سبک نشانگر گذار بین سبک های اومانیستی و مدرن است، بنابراین کمی از خصوصیات هر دو سبک را در هم می آمیزد.

در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 یک سبک سریف رادیکال به وجود آمد. ما می توانیم این سبک را با کنتراست شدید وزن و سری های نازک و مستقیم بشناسیم.

با ظهور تبلیغات در قرن نوزدهم، سریال های مصری یا اسلب معرفی شدند. به لطف ظاهر جسورانه و سریف های سنگین، آن ها سبک مورد نظر برای نمایش پیام های تجاری شدند.

شکل های سری sans در قرن 20 رواج پیدا کردند و تأثیر خوشنویسی نیز داشتند، بنابراین ما نیز آن ها را انسان گرایانه می نامیم. ما می توانیم یک تغییر وزن کمی و یک لرزش گرم کلی را مشاهده کنیم.

در اواسط دهه 1900 helvetica ایجاد شد و نوار سری های Transitions sans را تنظیم کرد. این حروف یکنواخت و سفت تر از حروف قبلی هستند که فاقد عنصر دستکاری شده هستند.

سری های بدون هندسی معادل سری های مدرن هستند. آن ها بر روی اشکال هندسی ساخته شده اند (حرف O یک دایره کامل است) و بالای حروف مانند A یا N تیز و قوی هستند.

برای فیلمنامه ها از سبک های دستنویس و خطاطی استفاده می کنند و می توانند در هر جایی باشند از براق و رسمی گرفته تا کثیف و بی دردسر.

صورت های قلم مو نزدیک به دست خط ها هستند، اما الهام بخش از حروف قلم مو هستند. این باعث می شود آن ها جسور تر و ظرافت کمتری داشته باشند.

سبک گوتیک یا بلکتر خوشنویسی نمدی سنتی در پایه خود دارد. این سبک از مینی کوچک کارولینایی توسعه یافته است و تا اواسط قرن 12 میلادی یک سبک جدید با خطوط تیز، مستقیم و زاویه ای ایجاد شده است.

مقایسه فونت و تایپ فیس

تایپ فیس 

یک گروه از کاراکترها یا حروف است که دی ان ای مشترک دارند (مشابه یکدیگرند). برای مثال فونت Algebra Sans تایپ فیسی متفاوت از Rockwell Std دارد.

فونت

مجموعه خاصی از اشکال (glyph) در یک تایپ فیس می باشد. برای این که بهتر متوجه شوید فونت بی نازنین در سایز12 پوینت، فونتی متفاوت تر از بی نازنین 14 است. البته تفاوت این دو فونت در وزن آن هاست اما به هر حال دو فونت متفاوت محسوب می شوند.

آناتومی

آناتومی حروف کاملاً پیچیده است. تمام عناصر، کمی اصطلاح خاص خود را دارند.

در اینجا شاهد تعداد ی از آن ها خواهید بود:

و در اینجا چند علامت نقطه گذاری شده به همراه نام و طرز استفاده صحیح از آن ها آورده شده است:

تشخیص خطای دید تایپی

حروف بسیار جذاب هستند نه تنها به این دلیل که احساسات زیادی را ابراز می کنند، بلکه به این دلیل که توانایی فریب چشمان ما را دارند.

بیایید به چند خطای دید چشمی که در طراحی تایپوگرافی وجود دارد نگاه کنیم:

خطای دید اول

S به نظر می رسد یک حرف کاملاً متقارن است، درست است؟ خب، اینطور نیست فقط آن را 180 درجه بچرخانید. خواهید دید که قسمت بالایی در واقع کوچک تر از قسمت پایین است. این باعث می شود درست تر و مطمئن تر به نظر برسد.

خطای دید دوم

حتی اگر به نظر می رسد تمام حروف، دقیق و یکسان هستند، شکل های گرد در واقع کمی بزرگ تر از حروف دیگر هستند. به عنوان مثال: اگر به O نگاه کنیم نقطه مرکزی آن با E یکی است ولی ارتفاع E کمی بیشتر ازO است.

خطای دید سوم

برای اینکه حرف O از نظر وزن به نظر متقارن دیده شود، در واقع باید آن را بسازیم. حرف O را 90 درجه بکشید. متوجه خواهید شد که طرفین کمی ضخیم تر از بالا و پایین هستند.

خطای دید چهارم

از آنجا که ما حروف را قرر می دهیم، بگذارید همان ترفند را بر روی حرف A امتحان کنیم. با فشردن آن به صورت افقی نشان می دهیم که این حرف به ظاهر متقارن در واقع متقارن نیست. تقلب های کوچک باید برای حروف خاص اعمال شود، حتی اگر این به معنای مخالفت با قانون ریاضی باشد، تا از دید بیننده زیبا باشند.

خطای دید پنجم

اگر در رابطه با خوشنویسی کمی بدانید متوجه می شوید که، بالا و پایین ها نازک هستند، بالاها ضخیم هستند و پایین ها نازک اند. این قانون حتی برای ساده ترین و هندسی ترین حروف مانند حرف T اعمال می شود.

خطای دید ششم

خط وسط حروف E و A در وسط حروف دیده می شود. خوب، دوباره فکر کنید. برای این که حروف به خوبی متعادل به نظر برسد، باید فقط کمی جابجا شوند. به وضوح می بینید که با چرخاندن حروف وارونه، چهار ضلعی در وسط قرار دارد.

خطای دید هفتم

حروف B ،P و R با کمی تفاوت، شبیه به همدیگر هستند و با این حال، این بدان معنی نیست که آن ها نسبت های یکسانی دارند. کاسه R باید کمی نازک تر باشد به طوری که وقتی قسمت پایین آن را به آن وصل می کنیم، ضخیم نشوند. در حالی که کاسه بالایی B باید کوچکتر از قسمت پایین باشد، به طوری که شکل آن درست تر به نظر برسد.

قوانین طراحی تایپوگرافی

برای این که یک طراح تایپوگرافی شوید ابتدا باید قوانین آن را یاد بگیرید.

هنگام کار با نوع و تنظیم پاراگراف ها در صفحه، باید به چند عامل توجه کنیم و مطمئن شویم که طرح مورد نظر ما خوانا و واضح خواهد بود.

به غیر از زمان هایی که شما یک پوستر انتزاعی به شکل کاملا به هم ریخته، ایجاد می کنید. اگر با متن های طولانی کار می کنید، نه تنها برای جلب توجه بیننده، بلکه برای نشان دادن پیام به صورت ساده، باید مراقب هر تصمیمی که می گیرید، باشید.

Alignment

Alignment یا تظیم متن در صفحه یا به طور خاص تر، تراز کردن لبه های متن با صفحه. 4 نوع تراز وجود دارد، اما با توجه به این که هیچکدام از آن ها کاملا صحیح نیست، با وجود سادگی، ظاهری متفاوت و تاثیر متفاوت تری را می گذارد.

Flush left

این احتمالاً رایج ترین خط تراز است، زیرا جریان طبیعی اکثر زبان ها را دنبال می کند. اطمینان حاصل کنید که از کلمات تنها در سطر های جدید خودداری کنید. زیرا حس خوبی از متن به خواننده نمی دهد.

Flush right

در مقابل تراز وسط قرار دارد، سمت راست در مقابل جریان طبیعی اکثر زبان های نوشتاری می رود که می تواند به نفع ما باشد. با این حال مراقب باشید که این تراز، ظاهری غیر معمول ایجاد می کند و هنگام استفاده در پاراگراف های طولانی، می تواند دیدن آن ها را سخت کند. به منظور داشتن یک لبه تمیز در سمت راست، سعی کنید از توقف کامل یا کاما در انتهای ردیف ها خودداری کنید.

Centered (محور)

اگر روی متن کار نشده باشد یک تراز وسط چین، بسیار کسل کننده و کثیف به نظر می رسد. درصورتی که با تلاش بیشتر می تواند جذاب تر و در عین حال پویا ایجاد کند. نکته اصلی این است که شما می توانید ضمن حفظ تعادل کلی متن، با طول ردیف ها بازی کنید.

Justified (ترازبندی درست)

اگر به خوبی انجام شود می تواند مدرن و تمیز به نظر برسد، اما این تراز خوب، می تواند خیلی سریع شکل ظاهری پاراگراف را خراب کند.

از آنجا که کلمات باید کل ردیف را پر کنند، می توان فضاهای خالی بین آن ها ایجاد کرد. مطمئن باشید که حتی اگر هم همه چیز را به زیبایی و دوباره بگذارید، در صورت لزوم، با اندازه متن، طول جعبه متن و خود متن بازی کنید.

Tracking (پیگیری جزئیات)

تنظیم فضای کلی بین حروف، پیگیری یا فاصله حروف نامیده می شود. در بیشتر موارد، پیگیری مثبت اعمال می شود تا یک ترکیب باز ایجاد شود.

هر چه متن بیشتر باشد، فضای بین حروف بزرگتر می شود; بنابراین Tracking باید کمتر شود. به همین ترتیب، اگر اندازه متن کوچک بود، باید Tracking را افزایش دهیم.

افزایش Tracking می تواند مشکل باشد، زیرا اکثر مواقع بیشتر از آنچه مورد نیاز است را اعمال می کنیم. نکته ای که باید بخاطر بسپارید این است که حروف بزرگ باعث می شوند Tracking بهتری در حروف کوچک انجام شود.

Kerning

Kerning به تغییر فضای بین حروف تکی اشاره دارد. حتی اگر در بیشتر موارد با استفاده از Tracking فاصله بگیریم، گاهی اوقات باید وارد آنجا شویم و فضا را فقط بین دو حرف بکشیم. این شکاف های “هسته پذیر” معمولاً در اطراف شکل های حرفی مانند A ،W ،V ،T ظاهر می شوند.

Leading

منظور از Leading فاصله بین دو خط متن یا همان فاصله خطوط می گویند. با تنظیم آن می توانیم با بافت و رنگ پاراگراف بازی کنیم که باعث ایجاد علاقه ظاهری به متن و نظم در پاراگرف می شود.

اندازه استاندار فاصله خط به موارد مختلفی بستگی دارد، از جمله: حجم کلمات در رابطه با فضای قابل استفاده، اندازه صفحه نمایش یا سادگی پرشکوهی که می خواهیم.

Hierarchy (سلسله مراتب)

این قسمت به ما در ایجاد علاقه بصری و راهنمایی نگاه بیننده در صفحه کمک می کند و روند جذب متن را بسیار ساده تر و شهودی تر می کند. بهترین و آسان ترین راه برای ایجاد سلسله مراتب، داشتن اطلاعات در اندازه های مختلف است.

ما همچنین می توانیم با کج کردن حروف یا فاصله خط یا با تنظیم اندازه متن خود، Hierarchy جالب ایجاد کنیم. ما همچنین می توانیم سبک های استفاده شده یا رنگ ها را با هم مخلوط کنیم یا از کاراکترهای خاص یا ترازها و چیدمان های مختلف استفاده کنیم.

روشی که ما تصمیم می گیریم متن خود را تنظیم کنیم و این که مشخصاً چه بخش هایی را برای جلوی آن قرار دهیم، به نوع متریالی که متن را آماده می کنیم بستگی دارد، چاپی یا دیجیتالی.

اگر چاپ است آیا این روزنامه با متن زیاد، یک جلد مجله با عنوان اصلی که محتوای مجله را چاپ می کند یا یک پوستر با عنوان و برخی اطلاعات مانند: تاریخ و مکان، پخش شده است؟ اگر در وب قرار دارد، هدف ما با صفحه چیست؟ طول متنی که باید نمایش دهیم چیست؟ برای چه کسی طراحی می کنیم؟

با این حال، استفاده از Hierarchy همیشه در مورد برجسته کردن قسمت های خاصی از متن نیست. ما همچنین می توانیم با تغییر وزن، رنگ و اندازه، از سلسله مراتب برای ایجاد ترکیبات بصری جالب مانند الگوها و اشکال استفاده کنیم.

Grids (شبکه ها)

یکی از مهمترین عناصر در فرآیند کار با ساختمان متن، شبکه است و می تواند در هر جایی از ساده تا پیچیده باشد. با استفاده از شبکه ها، ما اساساً اطلاعات را در صفحه مشخصی تنظیم می کنیم.

این به ما امکان کنترل بهتر چگونگی چیدمان عناصر در صفحه خود را می دهد. با استفاده صحیح از شبکه ها، می توانیم ترکیبی ایجاد کنیم که چشم بیننده را راهنمایی کند و این کار را برای پردازش و درک اطلاعات آسان می کند.

مانند هر چیز دیگر، ما می توانیم با شبکه های ساده و ساده تر کار کنیم، یا می توانیم خلاق باشیم و به سمت موارد پیچیده تر برویم.

نکته بسیار مهم دیگر که هنگام تنظیم اطلاعات در صفحه باید در نظر داشته باشید فضای سفید است و همیشه باید در دسترس خود قرار دهید.

بسیاری خواستار پر کردن هر گوشه صفحه با متن یا تصاویر هستند اما داشتن مقادیر زیاد فضای سفید معمولاً ایده خوبی است. باعث می شود اطلاعات ما دیده بشوند. به خواننده کمک می کند تا از طریق اطلاعات و متن ما حرکت کند.

قدرت تایپوگرافی

طراحی تایپوگرافی قدرت گسترده ای برای تأثیرگذاری بر پیام دارد. هنگامی که به روش صحیح استفاده می شود، ترکیبی مناسب از سبک، اندازه، سلسله مراتب، هسته و فاصله خطوط به وجود می آید. تایپوگرافی و کالیگرافی کاملا متفاوت هستند.

با تایپوگرافی هیچ چیزی وجود ندارد که نتوانید با آن بیانش نکنید. از صفحات رسمی و ظریف گرفته تا ترکیب های جالب و دور از ذهن، شما می توانید هر کاری که در تصوراتتان به وجود می آید را انجام دهید.

ما با درک قوانین و حقایق در مورد متون و حروف و روش های مختلفی که می توان از آن ها استفاده کرد قادر هستیم خود را از طریق آن ها به روش های مختلف بیان کنیم.

این قوانین چیزی نیست جز یک راهنما. من به شما پیشنهاد می دهم که پیش بروید و همه آن ها را بشکنید! یاد بگیرید، آزمایش کنید، آن چه را یاد گرفته اید فراموش کردید و اشتباه کردید، دوباره شروع کنید. با این کار شما سبکی را توسعه می دهید که منحصر به فرد شما باشد.