آشنایی با تاریخچه عکاسی سیاه و سفید تا عکاسی رنگی، به طور خلاصه

عکاسی، به عنوان یک شکل هنری چیزی است که مدام در حال تغییر، شکل گیری و بازتعریف توسط هنرمندانی است که آن را خلق می کنند. تاریخچه عکاسی سیاه و سفید، اساساً بخش مهمی از کل داستان عکاسی است.

این داستان یک فناوری نسبتا “جدید” است که کمی بیش از 170 سال پیش در اروپا آغاز شد. با این حال، روند واقعی ظاهر شدن یک تصویر که در داخل یک جعبه کم نور (camera obscura) بود، بسیار طولانی تر بوده است. مشکل این بود که هیچ وسیله ای برای اصلاح تصویر برای مدت طولانی وجود نداشت، تا اینکه دو فرانسوی در تلاش های خود با یکدیگر همکاری کردند و موفق شدند تصویر را به گونه ای اصلاح کنند که توسط دیگران قابل مشاهده باشد. در ادامه، به طور دقیق تر تاریخچه عکاسی را بازگو خواهیم کرد.

معرفی عکس و عکاسی

روند عکاسی در اروپا در سال 1839 عمومی شد، زمانی که M. Daguerre و دولت فرانسه به توافق رسیدند تا ظهور عکاسی را همانطور که در روزنامه Gazette de France گزارش شده اعلام کنند. “Daguerre، راهی برای تثبیت تصاویری که خود را در یک دوربین تاریک نقاشی می کنند، پیدا کرده است، به طوری که این تصاویر دیگر انعکاس گذرا از اشیاء نیستند، بلکه تأثیر ثابت و همیشگی آن ها هستند که مانند یک نقاشی یا حکاکی می توان آن را از بین برد.”

Daguerre، محصول نهایی خود را “Daguerreotype” نامید، در حالی که اصطلاح “photography” توسط ستاره شناس و دانشمند “John Herschel”، پیشنهاد شد. در انگلستان، “William Henry Fox Talbot” فرآیند مشابهی را ارائه کرد که شکل جدیدی از ارتباط را در صحنه جهانی ایجاد کرد.

توسعه عکاسی

پس از Daguerreotype، چندین شکل دیگر از ساخت یک عکس به وجود آمد، مانند Calotype و tintype تا چاپ‌ های نقره‌ ای ژلاتینی امروزی و تصویربرداری دیجیتال.

همانطور که مواد عکاسی به نور حساس تر شدند، عکاسان کارنامه خود را گسترش دادند تا چیز های در حال حرکت را نیز ثبت کنند. یکی از مشهور ترین افراد در تاریخچه عکاسی که حرکت را از طریق عکاسی کشف کرد (اگرچه اولین مورد نبود)، Eadweard Muybridge بود که در دهه 1870 به دنیا نشان داد که اسب چگونه می تازد.

همانطور که استفاده از فناوری عکاسی آسان‌ تر شد، افراد بیشتری این هنر جدید را به عنوان یک سرگرمی و یا کسب و کار انتخاب کردند. در سال 1888، George” Eastman” از روچستر، نیویورک، دوربین کُداک(Kodak) را به عموم مردم معرفی کرد. کُداک اولیه، یک دوربین جعبه‌ ای بود، 3 1/4 X 3 3/4 X 6 1/2 اینچ با لنز فوکِس ثابت با فاصله کانونی 27 میلی‌ متری و دیافراگم f/9، مجهز به یک شاتر استوانه‌ ای مبتکرانه یا بشکه‌ ای. این فیلم با اکثر رقبای خود تفاوت داشت زیرا از فیلم در یک رول به اندازه کافی برای 100 نگاتیو استفاده می کرد که هر یک تصویر دایره ای به قطر 2 1/2 اینچ داشت.

اهمیت عکاسی

امروزه، عکس‌ های اولیه تاریخچه عکاسی، به مردم این امکان را می‌ دهند که مانند پنجره‌ ای باریک به گذشته نگاه کنند. همین ویژگی ثبت لحظات و رویداد ها، عکاسی را به روشی مهم برای ثبت زندگی در سراسر جهان در هر زمان و مکان، تبدیل کرده است.

“در طول جنگ داخلی آمریکا (1861 تا 1865)، Mathew Brady و خدمه اپراتور های دوربین او برای ثبت صحنه‌ های جنگ به تئاتر نبرد رفتند.”

گسترش دیدگاه با عکاسی

در اوایل تاریخچه عکاسی، یعنی قرن بیستم، عکاسی سیاه و سفید ارزش خود را به عنوان یک سند اجتماعی که قدرت تأثیرگذاری داشت، ثابت کرد. به عنوان مثال، کار Lewis W. Hine، جامعه شناسی که استثمار کودکان را در کارخانه های آمریکایی ثبت کرد، منجر به تصویب قوانین کار کودکان شد.

یکی دیگر از عکاسان آمریکایی: Ansel Adams به خاطر عکس‌ های سیاه و سفید مختلف و متفاوت خود مشهور بود که مورد توجه عموم، سایر عکاسان و مجموعه‌ داران قرار گرفت. آدامز، از طریق عکس های خود زیبایی چشم انداز آمریکا را منتقل کرد و بیانیه ای در مورد مکان های بکر و بیابانی برای نسل های آینده بیان کرد.

از زمان پیدایش عکاسی سیاه و سفید، نحوه نگرش مردم به جهان را تغییر داده است زیرا به جای تکیه بر متن و تخیل، آن ها متن و تصاویری برای کشف واقعیت های زندگی در دنیای اطراف خود دارند.

تاریخ عکاسی سیاه و سفید

از ابتدای شروع تاریخچه عکاسی، تصویر سیاه و سفید تا به امروز حتی با ظهور عکاسی دیجیتال دوام آورده است. تصویر سیاه و سفید در طول دهه ها خود را به عنوان یک محصول قابل حفظ پایدار ثابت کرده است؛ چیزی که تصویربرداری دیجیتال هنوز با گذشت زمان، از خود نشان نداده است.

میراث سیاه و سفید به جا مانده از هنرمندان بزرگ عکاسی مانند Yousuf Karsh از اتاوا، کانادا و Ansel Adams از کارمل، کالیفرنیا و خیلی افراد دیگر، هنوز هم به عکاسان آماتور و حرفه ای برای کار سیاه و سفید الهام می بخشد و آن ها را تشویق می کند. به عبارت دیگر، عکاسی سیاه و سفید یک هنر منحصر به فرد و قوی است که هنوز در قلب و ذهن عکاسان، ناشران و جامعه هنری به طور کلی نفوذ می کند.

در این عصر تصویربرداری دیجیتال فوری، عکاسی سنتی سیاه و سفید همچنان زنده می‌ ماند، اما پیشینه تاریخی غنی آن همچنان در خدمت آموزش، الهام بخشیدن و به حرکت درآوردن افراد از نظر احساسی است، زیرا محتوای زندگی و دنیای اطراف ما در معرض دید چشمان ما قرار می‌ گیرد.

منبع: ourpastimes