در گذشته هنرمندان رنگ های خود را با رنگدانه و روغن مخلوط می کردند و با ترکیب رنگ های مختلف، رنگ های زیبایی را بدست می آوردند. دستور العمل های آن ها برای به دست آوردن آن پالت های فوق العاده یک راز کاملا محافظت شده است. به همین دلیل ونسان ون گوگ معتقد بود “رنگ در تصویر مانند شور و شوق در زندگی است“. در این مقاله، ما قصد داریم به شما روش الهام گرفتن برای پالت های رنگ خود، از جنبش های هنری معروف را معرفی کنیم. همراه ما باشید تا نگاهی به برخی از معروف ترین جنبش های هنری و رنگ های مورد استفاده در آن ها بیندازیم.
رنگ، ابزاری بود که به هنرمندان این توانایی را می داد تا احساسات و عواطف را در نقاشی های خود بیان کنند. برای الهام گرفتن از آن ها، بیایید نگاهی به برخی از جنبش های هنری بسیار معروف داشته باشیم و بفهمیم رنگ برای برخی از خلاق ترین نابغه های هنر جهان چه معنایی دارد.
دوره ادو
اصطلاح ادو اکنون حاکی از حساسیت زیبایی شناختی متمایزی است که طیف گسترده ای از اشکال هنری را شامل می شود، از جمله نقاشی های روی صفحه کاغذ، طومار ها، مجسمه ها، سرامیک ها، منسوجات، و چاپ های روی چوب. آثار هنری این دوره بیشتر شامل نقاشی های مذهبی، مجسمه های چوبی واقع گرایانه از شخصیت های مذهبی و اشیاء فلزی نظامی مانند زره و شمشیر بوده است.
هنرمند ژاپنی کاتسوشیکا هوکوسای روش کار خود را به عنوان راهی برای “دیدن نیروی حیات درونی چیزی و گرفتن آن” توصیف کرد. استفاده ظریف هوکوسای از رنگ یکی از راه هایی بود که او با استفاده از آن ماهیت موضوعات مبتنی بر طبیعت خود را به تصویر می کشید و در نتیجه جلوه ای زیبا و آرام به کار های خود می داد. برای الهام گرفتن از سبک هنری دوره ادو، سعی کنید از یک پالت رنگ تک رنگ مشابه در طرح های خود استفاده کنید تا ترکیبات ملایم و دلپذیری ایجاد کنید.
امپرسیونیسم
سبک امپرسیونیسم، به عنوان سبکی از نقاشی در یک سوم پایانی قرن نوزدهم توسعه یافت و عمدتاً با قرار گرفتن قلم مو های کوتاه رنگ های روشن در کنار هم به وجود آمد تا تأثیر نور را بر اشیاء نشان دهند. امپرسیونیست ها اغلب منظره یا موضوع مشابهی را بار ها و بار ها در تلاش برای ثبت لحظات مختلف در نور، ترکیب رنگ های جدید و زمان بهتر نقاشی می کردند. در اواخر دهه 1880 امپرسیونیسم بسیار محبوب شد و بسیاری از هنرمندان در سراسر جهان این سبک را برای کار هایشان انتخاب می کردند.
هنرمندان امپرسیونیست می خواستند از پیشینیان رئالیست خود جدا شوند. در همین راستا، آن ها قصد داشتند با ثبت اثرات زودگذر نور در طبیعت، منظر طبیعی را بهتر به تصویر بکشند. به همین دلیل، پالت های رنگ جنبش هنری امپرسیونیستی اغلب گرم و درخشان بودند. برای الهام گرفتن از این جنبش هنری سعی کنید این نوع پالت های رنگی را برای طرح های الهام گرفته شده از طبیعت تطبیق دهید.
پُست امپرسیونیسم
پُست امپرسیونیسم (Post-Impressionism) اصطلاحی است که برای توصیف جنبشی هنری در دهه 1880 مخالف امپرسیونیسم استفاده می شود. جنبش پست امپرسیونیست، نظر امپرسیونیسم را در مورد ارائه خود به خود و طبیعی نور و رنگ رد کرد. در عوض، این سبک از تأکید بر محتوای نمادین، نظم و ساختار رسمی بیشتر حمایت می کرد.
پست امپرسیونیست در واقع امپرسیونیسم را گسترش داد و در عین حال محدودیت های آن را رد کرد: هنرمندان به استفاده از رنگ های زنده، استفاده غلیظ از رنگ و موضوعات واقع گرایانه ادامه دادند، اما بیشتر تمایل داشتند که بر فرم های هندسی تأکید کنند، فرم ها را برای جلوه ای خاص تحریف کنند و ظاهری غیر طبیعی و رنگ های تصادفی به کار خود بدهند.
هنرمندان پست امپرسیونیست بیشتر به سمت رنگ های زنده، کاربرد های غلیظ رنگ و فرم های هندسی متمایل شدند و به طور نامحسوسی محدودیت های امپرسیونیسم را رد کردند. پالت رنگی سرد ون گوگ و تصویر دراماتیزه شده از آسمان شب، نمونه ای بسیار معروف از جنبش هنری پست امپرسیونیستی است.
فوویسم
فوویسم، سبکی از نقاشی است که در اواخر قرن بیستم در فرانسه شکوفا شد. هنرمندان فاو از رنگ های خالص و درخشان استفاده می کردند که مستقیماً از تیوب های رنگ بر روی نقاشی اعمال می شد تا حس سرزندگی را روی بوم ایجاد کنند. ویژگی های فوویسم عبارتند از: استفاده رادیکال از رنگ های غیر طبیعی که رنگ را از نقش نمایشی و واقعی آن جدا می کند و به رنگ ها معنای جدید و احساسی می دهد.
فوویسم از رنگ های سرزنده و اشکال فلت حمایت می کرد. هنرمندان فوویست رنگ ها را آزمایش می کردند و از آن ها برای تعریف سوژه هایشان به شیوه های پررنگ و رسا استفاده می کردند، نه برای گرفتن «تأثیر» مانند پیشینیان خود. برای الهام گرفتن برای پالت رنگی رسا و تحریک آمیز، پالت های آثار جنبش هنری فوویسم را بررسی کنید.
کوبیسم
کوبیسم یک جنبش هنری جدید انقلابی برای بازنمایی واقعیت بود که در حدود سال های 1907-1908 توسط هنرمندان پابلو پیکاسو و ژرژ براک ابداع شد. آن ها نما های متفاوتی از موضوعات (معمولاً اشیاء یا فیگور ها) را در یک تصویر کنار هم آوردند و در نتیجه نقاشی هایی به وجود آوردند که تکه تکه و انتزاعی به نظر می رسند. سبک کوبیسم بر طراحی فلت و دو بعدی تصویر تأکید می کرد و تکنیک های سنتی پرسپکتیو، کوتاه سازی، مدل سازی و کیاروسکورو را رد می کرد و همچنین نظریه های قدیمی مبنی بر اینکه هنر باید از طبیعت تقلید کند را نیز رد کرد.
پابلو پیکاسو، هنرمندی که جهان را با شیوه جدیدی از نگاه به هنر آشنا کرد، برای کار های خود در این سبک پالت های خاص و جدابی را انتخاب می کرد. هنر پیکاسو به عنوان پدر جنبش هنری کوبیسم، پالت های رنگی احساسی و فرم های اکسپرسیونیستی را با هم ترکیب کرد تا دوباره کشف کند که چگونه می توان هنر را از ابعاد و زوایای جدید دید.
سورئالیسم
هدف جنبش هنری سورئالیسم ایجاد انقلابی در تجربه بشری است. این سبک بینش عقلانی از زندگی را با دیدگاهی که قدرت ناخودآگاه و رویا ها را تأیید می کند، متعادل می کند. بسیاری از هنرمندان این سبک از طراحی یا نوشتن خودکار برای دادن ایده هایی فرا تر از حد خود و تصاویری از ناخودآگاه خود استفاده کرده اند. هدف سورئالیسم این بود که اسرار ناخودآگاه ذهن را آشکار کند و آن ها را از طریق صحنه هایی غیر منطقی و غیر واقعی با دقت بالا تجسم کند. این در واقع یکی از دلایلی است که این سبک هنری، سبک مورد علاقه من است!
پالت های رنگی سورئالیسم نسبت به رئالیسم جسورانه و صادقانه تر بودند، و به طنز صحنه های دور از واقعیت این جنبش هنری می افزودند. جنبش هنری سورئالیسم الهام بخشی برای پالت های رنگ غنی است که روی پس زمینه های سفید ظاهر می شوند. سوررئالیسم در اواخر دهه 1910 و اوایل دهه 20 به عنوان یک جنبش ادبی که شیوه جدیدی از بیان را به نام نوشتن خودکار یا اتوماتیسم آزمایش کرد، آغاز شد، که دنباله آزاد سازی تخیل لجام گسیخته ناخودآگاه بود.
هنر نو (Nouveau)
هنر نو، یک سبک زینتی هنر است که بین سال های 1890 تا 1910 در سراسر اروپا و ایالات متحده شکوفا شد. مشخصه هنر نو استفاده از خطی ارگانیک و طویل است و بیشتر در معماری، طراحی داخلی، طراحی جواهرات و شیشه، پوستر و تصویر سازی به کار می رفت. دنیای طبیعی مهم ترین الهام بخش ارگانیک برای هنر نو بود. خطوط حسی و اشکال ارگانیک برای برقراری ارتباط آرامش بخش و تأثیرات طبیعت استفاده دمی شوند. نقشه ها همچنین از نظر تحلیلی دقیق بودند و پیشرفت در دانش بیولوژیکی را منعکس می کردند.
هنر نو بر معماری و هنر طراحی تأثیر گذاشت. بر اساس بازآفرینی ساختار های طبیعی؛ گل ها، گیاهان و سایر اشکال ارگانیک در هنر آن دوره ظاهری در سبک هنر نو رایج بود. برای الهام گرفتن از پالت های رنگی طبیعی و ساده از آثار هنری جنبش هنری نوو کمک بگیرید.
Pop Art
پاپ آرت یک جنبش هنری است که در دهه 1950 ظهور کرد و در دهه 1960 در آمریکا و بریتانیا شکوفا شد و از منابعی در فرهنگ عامه و تجاری الهام گرفت. فرهنگ ها و کشور های مختلف در دهه های 60 و 70 به این جنبش کمک کردند. شما اغلب می توانید پاپ آرت را با استفاده از نماد های محبوب و مصرف گرا شناسایی کنید، اعم از اشیای خانگی؛ مانند قوطی سوپ کمپبل در سال 1962 اثر اندی وارهول یا تصویر سازی از افراد مشهوری مانند مرلین مونرو در نقاشی مرلین مونرو، اثر جیمز روزنکوئیست.
پالت های رنگ یکی از مهم ترین بخش های شور و شوق جنبش هنری Pop Art بود. هنرمندانی مانند وارهول و لیختنشتاین، از رنگ های پر جنب و جوش و روشن برای خلق آثار هنری با نگرش آزادانه استفاده کرده اند. با الهام گرفتن رنگ های پالت های این جنبش هنری، می توانید طرح های خود را چشمگیر تر کنید.
امیدواریم از پست لذت برده باشید و به شما کمک لازم را کرده باشد. همچنین اگر هنوز به راهنمایی بیشتر برای انتخاب رنگ برای برند خود نیاز دارید، توصیه می کنیم به مقاله مربوطه مراجعه کنید.
منبع: canva
